کلمه «Armageddon» «هَرْمَجِدُّن» واژه ‌ای است اصلاً یونانی که بنا به تعریف واژه نامه ‌های آمریکایی همچون فرهنگ «وبستر» به معنی نبرد نهایی حق و باطل در آخر الزمان است. همچنین این واژه نام شهری است در منطقه عمومی شام که بنا به آن چه در باب شانزدهم مکاشفات یوحنا، در عهد جدید آمده است، جنگی عظیم در آن جا رخ می‌ دهد و مرحله حاضر از زندگی بشر در آن زمان پایان می‌ یابد. به عبارتی نبرد مذکور، مقدمه تحولی بزرگ است که سرنوشت نهایی آدمی بر روی کره زمین به آن بستگی دارد.

حادثه شریف ظهور، حادثه‌ ای بزرگ است و قدرت ‌های بزرگ جهان، سیاست خارجی خود را بر مبنای حوادثی که پیش از آن رخ می ‌دهد جهت داده و نقشه‌ های نظامی خود را به شکلی سامان داده ‌اند که آمادگی ‌های لازم برای این حادثه در آن ملحوظ باشند. این در حالی است که مؤسسات دینی و رسانه ‌های این دولت ‌ها نیز، مردم خود را برای پیشباز این حادثه آماده می‌ سازند.

این مؤسسات دینی به همراه رسانه ‌های دیداری و شنیداری این دولت ‌ها، از سال ‌های دهه هشتاد میلادی مردم خود را به ایمان جمعی به وقوع حادثه‌ ای بزرگ در سرزمین شام که به نبردی هسته ‌ای خواهد انجامید توجه داده‌اند. این مؤسسات پیوسته مردم خود را به ایمان به این نکته فرا می ‌خوانند که به زودی لشکری از دشمنان مسیح که بدنه اصلی آن از میلیون ‌ها نظامی تشکیل یافته،‌ از عراق حرکت می‌ کند و پس از گذشتن از رود فرات – که در آن زمان به خشکی گراییده است- به سوی قدس رهسپار می ‌شود.

اما نیروهای مؤمن به مسیح، راه این لشکر را سد کرده و همگی در «آرماگدون» با یکدیگر برخورد خواهند کرد و در این مکان است که درگیری اتفاق خواهد افتاد. صخره ‌ها ذوب می‌ شوند... دیوارها بر زمین فرو می ‌غلتند... پوست تن انسان ‌ها در حالی که ایستاده ‌اند ذوب شده و میلیون ‌ها نفر از بین می‌ روند... و این نبردی نهایی و هسته‌ ای است سپس مسیح برای بار دوم از جایگاه بلند خود بر زمین فرود می‌ آید و پس از چندی زمام رهبری جهان را در دست گرفته و صلح جهانی را برقرار می‌ کند. او دولت صلح را بر زمین نو و زیر آسمانی تازه بنا می‌ کند و این مهم را از مرکز فرماندهی خود در قدس عملی می‌ سازد.

ادامه مطلب...

<sup>هنگامى که پل ترنر (Paul Turner) تهیه کننده معروف استرالیایى در طى برنامه‏اى ماهواره‏اى تحت عنوان «نوستر آداموس» مردى که فردا را پیش‏بینى مى‏کند. خطر روزافزون ایران وانقلاب اسلامى ایران براى غرب و تمدن غربى مطرح کرد و در طى این برنامه تمام آنچه را که نوسترآداموس در بیش از 390 سال پیش از آن تاریخ  «آگوست 1989م»  پیشگوئى کرده بود منتسب به ایران کرد؛ هیچ سیاستمدارى حرف وى را چندان جدى نگرفت؛ چرا که موقعیت ایران در سال 1989، نه تنها به هیچ وجه مناسب نبود؛ بلکه به واسطه جنگ تحمیلى و عواقب ناشى از آن و تحریمهاى شدید اقتصادى بسیار شکننده و حساس بود.

لیکن پس از به واقعیت پیوستن واقعه یازدهم سپتامبر در آمریکا که اتفاقاً در فیلم به صراحت به آن اشاره مى‏شود (وقوع دو انفجار مهیب و عظیم در New City) همگان شگفت‏زده و نگران شدند؛ به نحوى که رئیس‏جمهور نه چندان باهوش آمریکا، پس از وقوع این حادثه به تبعیت از نوسترآداموس، ایران را هم یکى از «محورهاى شرارت» در جهان معرفى کرد و از این طریق بر وحشت و ترس عمیق هیأت حاکمه آمریکا از ایران صحّه گذاشت.</sup>

^{در این مقاله سعى نگارنده بر آن نیست که بر پیشگوئیهاى نوسترآداموس صحّه بگذارد یا از آن دفاع کند و یا به هر طریق ممکن آن را خزعبلاتى هذیان‏گونه جلوه دهد؛ بلکه حداکثر کوشش نگارنده بر آن است که دیدگاه غرب و تمدن غربى نسبت به پیشگوئیهاى شگفت‏آور نوسترآداموس را مورد بررسى و مداقه قرار داده و این پیشگوئیها را که اغلب درباره ایران یا کشورهاى اسلامى بوده؛ مورد بررسى قرار دهد.}

  ادامه مطلب...

در سال های اخیر ، جهان مسیحیت شاهد بروز و ظهور موجی فزاینده از توجه به پیشگویی های کتاب مقدس درباره ی آخرالزمان بوده است. موجی که در آستانه سال 2000م و پایان هزاره دوم میلادی به اوج خود رسید.

در این سال در نشریات غربی و پایگاه های اینترنتی مقالات فراوان منتشر شده که در آن ها پیشگویی های کتاب مقدس با رویدادهای عصر حاضر تطبیق داده شده و از حوادث مختلف سیاسی ، اجتماعی و زیست محیطی که در سال های اخیر در جهان رخ داده یا در حال رخ دادن است ، به عنوان نشانه های آخرالزمان یا پایان دنیا یاد شده است.

با اذعان به این مطلب که برخی از این مقالات با اهداف تبلیغی و تبشیری مسیحیان در جهان هماهنگی و همسویی دارد و با نگاهی که امروز در میان مسیحیان درباره ی حوادث آخرالزمان وجود دارد ، خلاصه یکی از این مقالات را می آوریم.¹

در خلال اعصار و قرون ، شماری از معلمان روحانی و غیبگویان ، بصیرت خاصی نسبت به آن چه اتفاق خواهد افتاد ، 2000 سال پیش ، در دامنه کوهی خارج از اورشلیم اعطا شد. گروه کوچکی از حقیقت جویان در گرد معلمشان ، عیسای ناصری ، جمع شده بودند. سوالی که از او پرسیدند ، جوابی را در پی داشت که سال ها و قرن ها ، تا این زمان که ما در آن زندگی می کنیم ، ادامه دارد : (( و همانطور که [عیسی] بر فراز کوه زیتون ها نشست ، حواریون به سوی او آمدند ، گفتند : به ما بگو نشانه های آمدن تو و پایان دنیا چه خواهد بود؟ )).
عیسی (ع) با شماری از مشخصات جوابشان ، را داد تا مراقب باشند. ( عبارت پایان دنیا که در اینجا به کار رفته به معنای پایان عمر کره زمین نیست ، بلکه منظور پایان سلطه ی غیر انسانی بشر بر روی زمین است ). اگرچه بسیاری از نشانه هایی که او داد ، قرن ها گریبانگیر دنیا بوده ، اما جالب توجه آن است که شدت و کثرت این نشانه ها اکنون افزایش یافته است:
پ.ن : 1.نشریه موعود ، شماره 37 ، ص 32

ادامه مطلب...

آقای مهربانم سلام ...!
مدتی می شود که بهانه های مختلف ، پنجره ی روشنی را بر من بسته است ... .
مثل همه ی اهل زمانه ام !
آخر مردمان زمانه ی ما،
به بهانه ی زندگی پر ز نور ، در تاریکی سر می کنند...
به بهانه ی چیدن گلی ، به بوستان نقاشی شده ی تابلوی کاغذی چشم می دوزند ...
به بهانه ی سیرابی ، سراب ها از پس هم می گذرانند ...
و به بهانه ی انتظارت ، بر پشت دیوار غیبت تکیه می زنند ...
و ...
بهانه پشت بهانه ...



گویی کسی نیست تا برخیزد و بی بهانه ، سنگی از دیوار غیبت برچیند ...!
آری ...
حالا من هم از همان اهالی ام ...
از اهالی کوی غافلان ...
از اهالی سطرهای نقطه نقطه ...!

اما با همه نداشته هایم ،
با همه ی نقطه چین هایم ...!
هر از گاهی ،
گرمی آفتاب مهربانی را ، پشت پنجره ی نیمه بسته ی دلم ، احساس می کنم.
خورشیدی که به آهستگی ،
با قدومی آرام و بی صدا ...
بر داخل کلبه ی سرما زده ام ، گرمی می چکاند ...
باز هم مثل مردم زمانه ام ...!
اما نمی دانم چه می شود که در جستجوی تابش بیشتر ،
و آن همه حرص و ولع بیش از پیش ، داشته هایمان را هم پشت گوش می اندازیم ...
بیش خواستن کجا و اندک را هم از دست دادن کجا ؟
آقای خوبم ...
چه می کنی با ما نامردان ؟
چه می کنی با این همه پنجره ی بسته و مهر و موم شده ؟
چگونه از روزنه ی پنجره های سنگی ، بر ما نا اهلان می تابی و گرمیت را دریغ نمی کنی؟
مولا جان دلم برایت تنگ است ...
تنگ تر از پیش ...
بر من بتاب ای خورشید ...
بر کلبه ی محقّر دلم باز هم بتاب ...
باز هم بر همه ی مردمزمانه ام بتاب ...!
تا شاید گرمی نگاهت ، خواب زمستانی را از چشم های خواب زده مان بزداید ...
بر ما بتاب ای
« خورشید آل یاسین »