حالا که تمامی کوچه های شهر بن بست شده ، حالا که غریب ها غریب تر میشوند و مردمان داغ دیده ی کوچه های هم جوار ، بیشتر در آتش ندانم کاریهای خودشان و دیگران میسوزند ... این منم که رو در روی تمام پنجره ها ایستاده ام و شمشیر انتقام از نیام کشیده ام تا شاید بتوانم انتقام غرور شکسته شده ی نیاکانم را از دیوارهای کاهگلی این شهر بگیرم .

----------------------------------------------------------------------

متن ارسالی از طرف  افروز
آدرس وبلاگ : http://shabshekan0313.parsiblog.com/

..
وقتی حتی خیابان های این دیار هم بن بست میشوند با نوار های زرد خطر ! تو کدامین سوی تاریخی که برای آمدنت قرن ها انتظار می کشند سایه های خسته ی بید ... نمیدانم ! نه ! بهتر است بگویم هیچکس نمیداند در کدامین آدینه ی حضور، ظهور میکنی و تمامی بن بست ها و علامت های زرد خطر را میشکنی . در چشمان لنز زده ی مردمان شهر تو نه از کم سویی دیدگانشان بلکه از کم سویی دلشان ناپیدایی و از کوری چشمان دل من !
وقتی ظرفیت دلمان زیاد میشود با زیاد شدن سالهای دوریمان ! تو خودت بهتر میدانی سال قبل 900 تن در ساعت بود حالا شده 1000 تن در دقیقه !!! اگر به همین منوال پیش برود احتمال حضور هزاران اجنبی دیگر را هم در دلمان داشته باش ... اما نه ... اگر دلی مکان تو شد خودآگاه و ناخودآگاه از غیر تهی میشود . تو بیا ...
قول میدهیم کلید طلائی دلمان را فقط تقدیم تو کنیم !!! بیا... به خاطر قرآن ؛ به خاطر اسلام ؛ به خاطر سیلی هایی که باید انتقام گرفته شود ؛ به خاطر زخم تمام مسمارهای خونین ؛به خاطر درد و دل هایی که فقط یک چاه میداند ! به خاطر غربت مردی عظیم ! به خاطر کوچه های غریب کوفه و بغض های در گلو مانده ی عمه ای خسته ! و پاهایی آبله زده !!!تو می آیی ؛ یقین داریم به آمدنت...بیا به حرمت اشک های مظلومان...