خستگی که شاخ و دم ندارد!
از همان زمان که شناختمت خسته ی نبودنت بودم ...
راستی آقا هنوز چهارچرخ این به اصطلاح ایمانم پنچر است ! لنگ میزنم ..
تقصیر من که نیست شیطان است که شیطانی می کند و نفس من که خود دست شیطان را از پشت بسته!
هر چه این چهارچرخ لا مصب را پر باد می کنم برای حرکت ، دوباره خالی می شود کاش کرّ می شدم تا صدای منحوس شیطانک دل را نشنیده می گرفتم ...
عین خوره به جانم افتاده پشت سر هم ایمانم را می خورد خلاصه می ترسم مثل خیلی های دیگر ، چند روز دیگر ، جای دیگر ، شکل دیگری باشم و فراموش کنم تو تنها تکیه گاه لحظه های تنهاییم بودی!
خدا نکند مگر مغز ... لا اله الاالله ...
فکر کنم افکار خارج نشین های بی دین « خود فروخته های ایران خودمان و دشمنان اسلام » روی من اثر گذاشته آخر چه کسی باور می کند من از تو جدا شوم ...
من بدون تو مساوی صفر است پوچِ پوچ هستم بدون وجودت اما وقتی تو کنارم باشی غیرقابل شمارشم ،
من با توام مولا !
مثله همیشه آمده ام تا علنی در مقابل چشم همه تجدید پیمان کنم ...
من مسلمانی ایرانیم ... شیعه ام شیعه ای از جنس مولایش ... عاشق مولایش از اولین تا آخرین ... از جنس کوفی های دوران امام علی و امام حسن و امام حسین و ... هم نه بوده ام نه هستم ... تکه تکه بشوم عهد و پیمانم همین است که گفتم ... ما بچه های انتظار همیشه منتظر شهادتیم ...
راستی بین خودمان بماند آقا عصر تولدتان هم مثل عصر جمعه هایتان به شدت دلگیر بود ...
