روزها نو نشده کهنه تر از دیروز است ، گر کند یوسف زهرا نظری نوروز است ، ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج ، که نگاهم نگران منتظر آن روز است ...



عشق از من و نگاه تو تشکیل می‌شود
گاهی تمام من به تو تبدیل می شود

وقتی به داستان نگاه تو می رسم
یکباره شعر وارد تمثیل می شود

ای عابر بزرگ که با گام های تو ...
از انتظار پنجره تجلیل می شود ...

تا کی سکوت و خلوت این کوچه های سرد
بر چشم های پنجره تحمیل می شود ؟؟؟

آیا دوباره مثل همان سال های پیش
امسال هم بدون تو تحویل می شود ؟؟؟

بی شک شبی به پاس غزل های چشم تو
بازار وزن و قافیه تعطیل می شود

آن روز هفت سین اهورایی بهار
موعود! با سلام تو تکرار می شود