گفت : فقیرم
گفتند : نیستی
گفت : فقیرم ! باور کنید
گفتند : نه ! نیستی.
گفت : شما از حال و روز من خبر ندارید.
و حال و روزش را تعریف کرد. گفت که چقدر دستهایش خالیست و چه سختی‌هایی شب و روز می‌کشد. ولی هنوز امام فقط نگاهش می‌کردند.

گفت : به خدا قسم که چیزی ندارم.
گفتند : صد دینار به تو بدهم حاضری بروی و همه جا بگویی که از ما متنفری؟ از ما فرزندان محمد (ص)
گفت : به خدا قسم نه!
« هزار دینار؟ »
نه ! به خدا قسم نه.
« دهها هزار »
ـ نه ! باز دوستتان خواهم داشت.
ـ گفتند : چطور می‌گویی فقیری وقتی چیزی داری که به این قیمت گزاف هم نمی‌فروشی؟
« چطور می‌گویی فقیری وقتی کالای عشق به ما در دارایی تو هست؟ »

ترجمه‌ی آزاد فاطمه شهیدی از امالی، ج 7، ص 147؛ روایت مردی که به خدمت  امام صادق (ع) رسید. خدا خانه دارد ...