عشق و انتظار، ضریح و دخیل یکدیگرند.
عاشق، همیشه منتظر است؛
منتظر روزی که عکس یار در قاب چشمانش نمایان شود.
انتظار، بر شیرینی وصال می افزاید.
انتظار، روح تشنه عاشق را برای دیدن معشوق، تشنه تر می کند.
عاشق، اگرچه جام صبرش لبریز می شود، اما هیچ گاه از دیدن روی دوست، ناامید نخواهد شد.
منتظران موعود(عج) ، عاشقان کوی حضور اویند که همیشه منتظرند؛
منتظر روزی که خورشید جمالش در افق چشمان منتظرشان طلوع کند.
عاشقان مهدی(عج) ، انتظار را فضیلت و فصل خودسازی خویش می دانند.
آنان کلام زرین پیامبراعظم صلی الله علیه و آله را بر لوح دل خود نگاشته اند که فرمود:

«برترین اعمال امت من انتظار فرج است». 

بگذار تا به لهجه باران بخوانمت              مانند عشق از دل و از جان بخوانمتت

تا کوهها صدای مرا منتشر کنند                    همراه بادهای پریشان بخوانمت

چشمم سفید گشت و تو از ره نی              یعقوب وار، یوسف کنعان بخوانمت

بگذار تا به یمن ظهورت، بهار                بر گوش شاخه های زمستان بخوانمت

آهنگ التهاب سراب است در دلم                     بگذار تا به لهجه باران بخوانم

***********************************

خدا کند که رضایم فقط رضای تو باشد         هوای نفس نباشد همه هوای تو باشد

خداکند که گزارت فِتد به منظر چشمم       که سجده گاه نمازم به جای پای تو باشد

 برای من بیا امشب دعا کن                               مرا از بند این دنیا رها کن

بیا و یک نظر بر من بیافکن                       سپس من را به دردت مبتلا کن

فقط گفتی به ما پرواز ، پرواز!                      در زندان غیبت کی شود باز ؟

بدون تو چگونه پرگشاییم؟                           برای هر عمل هستی سر آغاز

وقتى به‏سان خورشید از گوشه‏اى برآیى         روشن شود جهانى وقتى که تو بیایى

ماندم در انتظارت اى کوکب هدایت                بنما جمال خود را اى آیت خدایى

مه مبارک در ابر آرمیده بیا                             امید آخر دلهای داغ دیده بیا

به طول غیبت و اشک مدام و سوز دلت      که جان شیعه ز هجران به لب رسیده بیا